It was during my Summer holiday in California that I found inspiration for this new, created series. Walking during sunsets, I thought I had never seen the sky this full of beautiful soft pastels. And of course these "wonder and awe" moments were filled with contemplation, inspiration and conversation.

At the same time I felt my personal involvement with mental health issues. Through family, friends that kept my mind occupied in searching for answers, openness, but also in longing to bring comfort.
I desired to make four artworks that referred to the sun as a metaphor for what would be unchanging and forever. 
 
​“All I know is real, is the Sun in my head and the way He makes me feel -  A.M.


Annemarie Marcinek, 2019

Een tijd geleden verkocht ik mijn schilderij "Quiteness", een werk van 60 x 100 cm op linnen. 
"Ik zag het schilderij op social media en het raakte me direct. De kleuren, de titel, het kwam binnen". 
Vaak gaat het kopen van een schilderij niet over één nacht ijs. Maar is er bedachtzaamheid, overleg met eventuele huisgenoten, praktisch en esthetisch inzicht bij nodig. Want een werk kan je nog zo raken, het is natuurlijk wel superfijn wanneer het matcht met jouw belangrijkste interieurstukken. 

Toch realiseren mensen zich dit onvoldoende naar mijn mening. Als gediplomeerd interieurstyliste / coloriste ben ik ook thuis op dit gebied en weet ik welke vragen ik zou moeten stellen wanneer jij twijfelt of een bepaald soort werk wel aan de muur past. Verkoop en eerlijk advies gaan bij mij hand in hand. Als een werk qua kleur en stijl niet bij jouw interieur past, dan zal ik zeker niet schromen om dat te zeggen. Eerlijkheid plus het aanbieden van een eventueel alternatief. Hierbij kun je denken aan een ander bestaand werk of een kunstwerk helemaal op maat gemaakt, naar jouw kleur en beleving. Zo een proces bespreken we dan: Uitgebreid bij een kop koffie en een eventuele lunch. Want ik leer mijn opdrachtgevers graag kennen. Zodat we over en weer kunnen "voelen" of er wederzijdse connectie en beleving is. En ook daar weer eerlijk over durven zijn. Want inleving en jouw sfeer tot uiting te laten komen: Dat is iets waar ik helemaal warm voor loop. 

In ieder geval, toen dit echtpaar wat zeer geïnteresseerd was in "Quiteness" een bezoek bracht in mijn studio, was het niet vanzelfsprekend dat ze het gelijk zouden kopen. De blauw grijze taupe tinten waren helemaal je van het, de structuur die je op de foto niet kon waarnemen, bleek een heel aangename uitwerking te hebben. Het formaat echter, leek in het echt ietsje kleiner, en dat kleine beetje oranje - roze was in het echt toch misschien net al iets teveel roze naar hun gevoel. 

"Nee, we hebben de maat niet opgemeten op onze muur", zei de echtgenoot.
​"Meten is weten", legde ik uit. Het eerste wat je doet is meten hoe groot je het schilderij maximaal wilt en hoe groot minimaal. Ook of je een werk horizontaal wenst of verticaal is een overweging. 
Ondertussen stelde ik wat andere vragen met betrekking tot het interieur en de plaats waar het schilderij zou komen te hangen. Het zou in de slaapkamer komen, vertelden ze mij. Terwijl hun ogen gefixeerd bleven op het werk en ze er steeds meer binding mee begonnen te krijgen, kwam ik met een aantal voorstellen.

Ik bood aan om "Quiteness" mee naar huis te nemen en het een paar dagen uit te lenen.
Op deze manier kun je op ontspannen wijze ervaren of het schilderij persoonlijk bij je past en bij je interieur. 
Ook gaf ik aan, dat ik eventueel een groter formaat naar eigen wens kon maken. Het zou niet precies hetzelfde worden, maar wel één met een soortgelijke sfeer. 
De twijfel over formaat en misschien een tikje te roze maakte plaats voor geruststelling door dit alternatief. 
​
Met "Quiteness" de komende dagen als gast in hun slaapkamer, verlieten ze vrolijk hand in hand mijn studio. De afspraak om binnen vier dagen een bericht achter te laten of deze nieuwe gast toegelaten zou worden binnen het nieuwe gezin, ontving ik binnen twee dagen: "Hij past zo mooi in onze slaapkamer. De maat is eigenlijk nog beter zo en de kleuren, ook het oranje - roze doet het beter dan wij verwacht hadden. Ook onze drie kinderen kunnen zich er helemaal in vinden." 

Terwijl ik het bericht las, bedacht ik mij hoe het schilderij met zijn rustige energie een mooi werk vormt in het verlengstuk van het huis en hart van deze nieuwe eigenaars.

Want zou een schilderij niet veel meer kunnen betekenen dan alleen een "vrolijke" decoratie?
Hoe bijzonder is het, wanneer een schilderij of een ander kunstobject een levendige inspiratie voor je wordt? Elke dag dat je opstaat er iets nieuws voor je uitspringt, wat je een nieuw inzicht, of een nieuwe perceptie geeft? Waar je op momenten dat je het nodig hebt, troost en bemoediging uithaalt? Of zoals "Quiteness" dat misschien wel in woelige tijden, waarin het wat wankel of onrustig in je bestaan voelt, z'n hand uitstrekt om je mee te nemen in rust en vertrouwen?
​
Één beeld zegt meer dan 1000 woorden..

​Annemarie Marcinek
​

Vandaag postte ik mijn allereerste post op LinkdIn. Een kleine twee uur later betrapte ik mijzelf erop dat ik een gemaakte afspraak niet was nagekomen. Ik maak vaak afspraken met mijzelf, met vooral de nadruk op losse afspraken. Ze zijn vrij en meer gebaseerd op gevoel en emotie dan op verstandelijke besluitvorming. Maar in deze bijeenkomst met mijzelf als enige aanwezige maakte ik kortgeleden een besluit waar zowel mijn hart als hoofd beiden volmondig in overeenstemden.
Namelijk om met enige regelmaat een blog over een specifiek werk, een inspiratie moment of momenten uit mijn workshop te delen. 

Deze keer gaat het over een werk wat ik in opdracht maakte voor Kieboom. Ik heb al eerder in opdracht gewerkt, maar dit is de allereerste die ik voor een bedrijf mocht maken. Kieboom is een familie bedrijf die zich richt op het midden en klein bedrijf. Vanuit empathie vervullen ze jaar na jaar hun missie: “Het unieke uit mensen halen”.

Dat ook ik door empathie wordt gedreven merkte ik toen Kieboom een tijd geleden mijn open studio dag bezocht. Tijdens een wijntje deelde hij dat het komende jaar in het teken zou staan van het aanpassen en vernieuwen van zijn huisstijl. Kortgeleden had hij zijn eigen kantoorpandje gehuurd en het interieur mocht natuurlijk niet achterblijven, maar moest ook de visie uitademen.
​
Je begrijpt dat mijn hart sneller gaat kloppen en mijn verbeelding met plaatjes komt wanneer het gaat over kleur, interieur, en alles wat de huisstijl omvat. Als je het kort samenvat, gaat interieur en huisstijl heel erg over de essentie in beeld brengen. De kern van waar een persoon of bedrijf voor staat, en hoe en waarom hij dit doet. Essentiële dingen die in de loop der tijden weleens vergeten worden.

Buiten het feit dat een kunstwerk als verlengstuk in de esthetiek van je (bedrijf)interieur kan dienen, kun je ook kiezen deze wanddecoratie te gebruiken om er een bijzondere en betekenisvolle statement mee neer te zetten: Jouw persoonlijke missie.
Wanneer je bedenkt dat missie niks anders is dan een opdracht of misschien wel jouw persoonlijke roeping, dan kun je je voorstellen hoe krachtig dit wordt, wanneer zoiets uitgebeeld aan je muur hangt. Thuis of in je kantoor, een visie en missie geeft richting aan jou, je onderneming of huisgenoten. En niet te vergeten: Het verbindt en motiveert mensen. Reden genoeg voor iets persoonlijks waar jij en je naasten voor staan en wensen te verwezenlijken. 

Voor Kieboom maakte ik het werk "Unlocking Potential" waarin ik heb gekozen om op abstracte wijze in Kieboom’s huisstijl de missie van Kieboom uit te beelden.
Rekening houdend met de voorkeur voor een industriële stijl, kreeg ik de vrije hand voor de verdere interpretatie van het werk.
​
Het mooie van de vrije hand krijgen en oprechte verbinding voelen met de missie van je opdrachtgever, is dat je er zelf ook een beetje deel van wordt. Dit merkte ik vooral bij het aanbrengen van de rood- oranje, roze kleur linksonder in het schilderij. De kleur die als enige bewust afwijkt van de huisstijl en tevens de karakter eigenschap verbeeldt die mij het meest doet verbinden met Kieboom: Empathie. 

There are no rules to creativity

De meesten stappen 's morgens een beetje zenuwachtig mijn studio binnen. Stuk voor stuk en elke keer met duidelijk, zichtbare zin gaan de deelnemers zich vol overgave storten in hun eigen creatieve proces.
Een hele zaterdag zinken en soms verdrinken in kleur, beweging en vooral alles er lekker laten zijn.

Wanneer ze de grote schilderdoeken aan de muur zien hangen, zie je bij sommigen de ogen omhoog gaan, alsof ze een creatief schietgebed doen.
"Groter dan ik dacht, dadelijk verpruts ik het. Ik ben bang dat mijn man het niet mooi gaat vinden." Dat soort uitspraken hoor ik wel eens.
Voor velen is er een soort moed voor nodig, niet alleen voor degenen die het voor het eerst gaan doen. Maar vooral ook de deelnemers met enige ervaring. Menigeen deelt met mij dat ze jarenlang creatief op non actief staan, omdat er op de één of andere manier bepaalde gedachtepatronen binnen zijn gekomen die voor de nodige creatieve blokkades hebben gezorgd.

Vaak komen die blokkades voort uit je niet goed genoeg voelen, of het gevoel te hebben nooit zo goed te kunnen worden als de ingebeelde verwachting. Soms is er verteld dat je niet creatief genoeg bent. Creativiteit is iets heel krachtigs en tegelijkertijd iets heel kwetsbaars waarin we sneller de leugens over onszelf accepteren in plaats van de vrijmakende waarheid . Namelijk dat jij creatief bent en tegelijkertijd goed genoeg. Maar het blijft kennelijk iets menselijks om jezelf te vergelijken met een ander. Vaak op een manier die buiten proportie is en unfair naar jezelf en jouw creatieve proces.

Wanneer je voor het eerst van je leven gaat schilderen, kleuren gaat mengen, dan kan je niet verwachten dat je dezelfde kleur gevoeligheid hebt ontwikkeld als iemand die dit al jaren doet. Creativiteit is spelen, oefenen, proberen, ontdekken en vooral plezier maken. En hoe meer jij jezelf openstelt en vooral gaat beseffen dat er niets van je wordt verwacht op het gebied van prestatie leveren, hoe interessanter en echter jouw werk wordt.
Maar gek genoeg schijnt dit het meest uitdagende aspect te zijn. Want hoe doe je dat dan?

​
​Let it go

Gewoon maling hebben, aan alles en iedereen en vooral tegen je eigen kritische gedachten. Want die zijn je ergste vijand. Schijt hebben op z'n duidelijkst uitgedrukt is iets wat je besluit te doen en te durven. Zo simpel is het.
Terwijl ik dit schrijf, besef ik natuurlijk in mijn achterhoofd dat er hordes mensen zijn die zo een ervaring nog nooit beleefd hebben in hun leven. Wellicht misschien wanneer ze aangeschoten, dronken of stoned waren. 

Misschien wel tijd om vanuit nuchterheid een dimensie van vrijheid in te stappen. Want soms moet je niks minder dan durven maling te hebben: En gewoon gaan doen wat je graag zou willen, juist wanneer het zeer spannend, oncomfortabel maar toch uitdagend voelt. Voor sommigen helpt deze workshop, waarin  cursisten uitgedaagd worden om uit hun vertrouwde schulp te bewegen en momenten beleven om even "los" te gaan in niemandsland en simpelweg te ervaren wat dat met je doet.

Het enige wat ik dan doe is toestemming geven. Ja, zo noem ik het, toestemming om zichzelf te vertrouwen en te bewegen in die flow. "Jaaaa", zeg ik dan, "gewoon doen! Kijk maar wat er gebeurt!"
 

One golden rule

​Ondertussen vertel ik dan op ontspannen wijze dat ze niks verprutsen of (mensen)regels zijn die vertellen hoe ze het allemaal moeten doen. Opgelegde en vaak onbewuste regels, waar jouw expressie en kunstwerk aan zou moeten voldoen. Volgens jezelf, een ander, je ouders, een leraar van vroeger. Nope, niet vandaag en hopelijk nooit meer na vandaag. There are no rules to creativity. 

​Alhoewel, ik hanteer wel één gouden regel in mijn studio, die staat torenhoog en bewaak ik met mijn hele wezen. Elke workshop wordt deze op gekscherende, lachende, doch met serieuze ondertoon gedeeld:
"Gij zult uw eigen werk niet afkraken of bekritiseren, noch die van uw buurvrouw, gedurende het gehele creatieve proces wat vandaag plaatsvindt in deze ruimte."
Soms kijken ze me dan even aan van: Wat??
En tijdens het creatieve proces, wat met hoogte en dieptepunten vergezeld lijkt te gaan en het afkraken van het eigen werk bij tijden op het puntje van de tong komt te liggen, blijkt deze regel een houvast en tevens een gouden regel. 

En het verbaast mij dan ook niet dat iedereen moe, vervuld en gelukkig met zichzelf en kunstwerk naar huis gaat.

​Annemarie Marcinek

 Klik hier voor eerstvolgende data!

Words that recently caught my eye: What if everything would work out fine? While passing by and looking for my car I stopped to pay close attention to read it again and again. 
Looking around, making sure nobody could hear me I said: 'Yeah, Anne, what if?'
Well, it definitely sounded like a creative process in my ears. Being human is equal to imperfection. 
But holding on to Love, while learning, discovering, forgiving, loving, fighting etc. seems to give me a glimpse of perfection and everlasting beauty. Reason enough to have high hopes that everything will work out fine!

My creative process is about beauty, a soulful story that finds inspiration by paying attention. Small, seemingly unimportant and often insignificant things can become huge expressions.  These small things can be anything: From a flower, to a leaf, a gesture, a thought.  But it's volatile. When I sense it I have to write it down or take a picture or pick it up instantly. I know many of us are experiencing these kind of inspiration, but only few have interest connecting it to a deeper level and start a conversation with it.

My desire to make art every day is increasing more and more. The way it connects you to a deep, intimate place within yourself while cultivating a safe place to process everyday life is of incredible great value. So much to say about the benefits of creativity, but being taught to create from your authentic place has my preference. When you would like to learn to create from this place, start by asking questions. Why do I like this, how does this color make me feel, why does it make me uncomfortable. You are nor complicated or stupid by questioning a lot. But exploring, so you will be able to come closer to your own well.  And that's where creativity lives!
 
Walking with my dog, sharing conversations with friends or strangers, being attentive, it all inspired me to share a new blog to encourage in creativity and experiencing a deeper connection in daily life. 

​Lately everything in my creative process focuses on movement. This morning, posting one of my black and whites on social media I felt moved and touched by their great simplicity. In addition to my colorful work which always gets more attention, I thought it was time to put them in the spotlight and tell you more about them. 

My black and whites represent the blue print of almost all my colorful work. It's pure essence expression.
Some people practice yoga, others meditation and breathing exercise, I create these abstracts as a kind of meditation. They connect me with my essence and confirm my desire to live life from the inside out. Unconsciously they seem to be inspired by my passion for the ocean and the movement of water.

​A few months ago I started offering them in my Etsy store. This is a platform where every creative can sell it's handmade products. I opened my Etsy store only to sell my black and white prints, available in A3 and A4 format. ( 11,7 x 16,5 inches and 8,3 x 11,7 inches) 
Recently I have also placed them on my website with a link to my Etsy store and the possibility for locals, friends and relatives to purchase by studio appointment. 

For now I am creating a few of these abstracts on different canvas sizes that will be available in a short while.The first one has recently been sold and given as a birthday present.

​Have you ever considered giving an art present to someone? I believe art gifts are the best! If you have never done it before, I can highly recommend it.  Most people tend to choose such a gift like this deliberately, with attention and consciously. And that makes it all very exciting and a bit uncertain. Especially when you normally give the usual gifts!

The first reaction I always get from people when I suggest an art present: "Well, I am not quite sure if it's her style, maybe it doesn't fit in her living and she doesn't like it at all."
"What kind of interior she has: Classic, modern, rural?" Asking these questions reminds me of the benefit of my diploma interior stylist and colorist. 
I am happy to help advise and choose whether an art piece fits the interior and also the person's characteristics and interests. It's all part of the deal!

While drinking a mint tea and warming up from a kite surf session on a Tuesday night, a friendly man next to me started a conversation. We talked about an hour or so, he sharing real stuff from his life and heart: Me, as usual, listening a lot. At a certain point he asked me what kind of work I do and so I answered: I am an artist, I mainly paint. He looked at me, smiling and said: I thought you were an artist, but a writer. 

When I sat alone again with my tea and biscuit, I suddenly remembered that it was a while ago I have been writing a blog. Quite a long time ago, so this spontaneous conversation inspired me to sit down, searching for the right words to introduce Serendipity to you.

Painting this piece has been pure joy, especially these blue tones that of course connect me to the ocean and it's everlasting movement. At a certain time in my process I knew it needed a specific touch to finish it and while loosen up and letting go I found something new in my creative process while playing intentionally. It felt like walking along the shore, finding something valuable, unexpectedly. All of a sudden I knew the title that embodies the emotion and revelation I experienced in creating this work: Serendipity, of course!

Telling this story with my work, I hope you will become more aware of the serendipities that surround you. These things are truly sparkling lights in our every day lives, but you have to discover it. A good friend of mine once wrote: It is the beginning of an artful life.

I would like to end this blog with this most beautiful sentence but I have more...

This summer I'll be offering this original painting for an affordable price. In addition you will get this pair of uniquely designed espadrilles matching the artwork as a gift from me.
For more details contact me.

So what do you think about it? Do you like to be inspired by sun, sea, best vacations and walking  on Serendipity?
Wishing you a wonderful summer vacation wherein you will find happy, delightful and unexpected things!

Annemarie x

Looking back at a wonderful weekend in Bologna! Saturday morning November 25th I traveled to Italy to attend the opening of the 11th edition of the “Little Treasures” exhibition. Every artist that was invited by Trevisan Art International created four mini artworks of the same size (20 x 20cm) for this event. Instead of 40 artists, there were about 100 artists from all over the world participating in this exhibition.

I was feeling so excited going to the opening! Finally seeing all the artwork in person and meeting other artists. Once we were settled in our cozy and homey hotel, it was time to dress up and go for a walk to Galleria di Marche where the exhibition would take place.

​The first person I met when arriving at the Galleria was Paola Trevisan. Organizing the whole event and also keeping in touch with all the artists I think she did an awesome job! 
She opened the exhibition with a speech. Surrounded by so much beautiful work she explained that all the artworks were put together in an intentional way. Some matching with colors, others matching in style. But thoughtful organized. And not to forget the beautiful catalogue: Every artist with art description and an art piece covering two pages. She explained how the exhibition came together, with some anecdotes of several organization challenges and thanking her colleagues and all the participating artists.
She closed her speech by announcing that an independent jury judged all the artwork and the 10 best artworks would receive an award. When they announced the winners my name was also called out and I received an award of excellence for my series People. To be really honest, I felt a bit emotional and overwhelmed. People has been an outpouring of my heart and soul and it feels very special that it’s publicly appreciated.

Today is the big day. When I post this blog, I am en route to Bologna airport, Italy accompanied by my beautiful and sweet friend. We will attend the opening of the “Little Treasures” exhibition wherein four of my artworks are exhibited for two weeks.

Writing this blog, I remember clearly the process enfolding while taking a pause before I moved onto my last layers and finishing touch. For a few days my eyes and mind were only observing and absorbing possibilities. I knew I had to make a bold movement, so I took my grey’s and blacks to add more contrast. I kept on mixing and blending colors and reducing shapes. At some point in my process it feels I'm working in a flow, I absolutely love it when I enter this zone, I like to compare it with riding a wave. You just go with the flow. Likewise I can recognize flow I also know with certain assurance when my work is reaching the finish line. That beautiful sensation of taking a deep breath and to feel the satisfaction about the work that was brought into existence through my being.

And here they are, may I present to you this series: People

​My intention with People is to express a collection of thoughts, actions, emotions and desires of a collective. In search for unification and Life, what is needed to achieve that state of being. Every painting is titled individually: Exclusion, Revolution, Celebration and Revelation.

I hope you appreciate these works as much as I do and that you have enjoyed reading about my creative process for the exhibition in Bologna.